Historia ulicy Francuskiej

Ulica Francuska w Warszawie

Ulica Francuska – warszawska ulica na Saskiej Kępie, rozpoczynająca się przy Placu Przymierza, a kończąca na rondzie Waszyngtona. Jest otoczony zabudową mieszkalną (w tym zabytkową z okresu międzywojennego), a rosnące wzdłuż niego drzewa nadają mu charakter alei.

Najstarsze zachowane domy powstały w latach 30. XX wieku. We wrześniu 1939 r. wybuchły walki na ulicy Francuskiej. Nawet po zakończeniu II wojny światowej ulica zachowała swój usługowo-handlowy charakter, co stało się jeszcze bardziej widoczne po 1989 roku. Od 2006 roku odbywają się tu główne wydarzenia Festiwalu Saska Kępa, a od 2012 roku także Festiwalu Francuskiego. Jej nazwa jest dedykowana Francji – formalnemu sojusznikowi II RP.

Historia

Rozbudowę ulicy rozpoczęto w latach 30. XX wieku, co umożliwiło porozumienie z 14 października 1931 r. pomiędzy miejscowymi właścicielami ziemskimi a władzami miejskimi. Ważnym impulsem do jego rozwoju były również prace ówczesnej dzielnicy Spółki Wodnej Wawerskiego, które doprowadziły do ​​powstania sieci kanalizacyjnej. Począwszy od 1935 roku, autobus linii S biegł ulicą, kończąc się na rondzie Waszyngtona. Już w 1938 r. ulica posiadała asfaltową jezdnię i chodniki (asfalt położono w 1937 r., dzięki czemu ulica Francuska stała się trzecią ulicą asfaltową na Saskiej Kępie). W latach 1937-1938 wzdłuż drogi ułożono pasy zieleni.

Planowano budowę kościoła na osi ulicy Francuskiej, ostatecznie wybrano inną lokalizację. Stopniowo jednak zaczęły pojawiać się kolejne domy, które szybko zaczęły odróżniać ulicę od reszty dzielnicy

Szybkie tempo budowy i późna realizacja planów regulacyjnych doprowadziły do ​​​​niejednorodnej zabudowy. Efekt ten spotkał się z mieszanymi opiniami.

Podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 r. na rogu Francuskiej i Zwycięzców stała ważna barykada. Po stronie polskiej walczyli tu żołnierze z 21 Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy”, 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich i 336 Pułku Piechoty, którzy musieli zmierzyć się z niemieckim 44 Pułkiem Piechoty z Prus Wschodnich. . 27 września 1939 r. siedmiu obrońców zostało odznaczonych Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.

W 1942 r. Anna Jakunina w jednym ze swoich mieszkań przy ul. Francuskiej napisała słowa piosenki „Siekiera, motyka”. Po zakończeniu okupacji niemieckiej Zarząd Odbudowy Stolicy podjął decyzję o zmianie dotychczasowego charakteru ulicy aby utrzymać funkcjonalność komunikacji i handlu. W okresie socrealizmu planowano budowę monumentalnej kolumnady okalającej południowe półkole Ronda Waszyngtona, z przerwa przy wjeździe na ulicę Francuską. Projekt nigdy nie został zrealizowany, zamiast tego powstało osiedle mieszkaniowe. Po latach przemian ulica stała się jeszcze bardziej usługowo-handlowa. Od 2006 roku ulica Francuska jest głównym miejscem wydarzeń w ramach Święta Saskiej Kępy. W 2010 roku przeprowadzono generalny remont. Zmodernizowano chodniki oraz oznakowano miejsca parkingowe, przesunięto część przystanków autobusowych, wydzielono kolejny pas ruchu. W 2011 roku odsłonięto tablicę upamiętniającą barykady z okresu walk z września 1939 roku.